Alweer een foto van het lossen van een vrachtwagen, maar deze keer was het net gestopt met regenen. Onze klant stond te kijken bij de bouw van haar nieuwe huis en terwijl wij druk waren met panels en een vrachtwagen en kraan, maakte zij een foto.
Je hebt dus geen fancy fototoestel nodig om een mooie foto te maken.
Juist nadat we iets schreven over bouwplaatsen en modder, begonnen we met een nieuw project in de polder. En natuurlijk: bij aankomst van de eerste vrachtwagen alles nat.
Het leverde in ieder geval een paar mooie plaatjes op, gemaakt door de toekomstige bewoner. Of onze mannen het ook zo mooi vonden? Dat laat zich raden. Min twintig graden Celcius vinden ze geen probleem, maar water…
Niet alle bouwplaatsen zijn even makkelijk bereikbaar. Soms moeten onze vrachtwagens in bergen langs twintig nauwe U-bochten, andere bouwplaatsen kunnen we helemaal niet bereiken met onze wagens, en dan moeten we ergens anders lossen, en met een platte kar achter een tractor het laatste stukje afleggen.
En dan zijn er bouwplaatsen met iets dat lijkt op een weg, maar toch geen weg is. Alles is bedekt met modder, en je kunt niet zien waar het asfalt ophoudt en de berm begint.
Omdat onze fabrieken hoofdzakelijk in Litouwen zitten, en onze klanten in West-Europa, reizen we veel. En springen we voortdurend van de ene cultuur naar de ander. Meestal gaat dat ongemerkt, maar gisteren zagen we toch een klein verschil. We hadden een afspraak bij een fabriek helemaal in het noord-oosten van Litouwen, vijf kilometer van de grens met Wit-Rusland. Rusland zelf begint vijftig kilometer verderop en vanaf daar is het Rusland tot aan Vladivostok, bij Noord-Korea.
We begonnen met dit huis eind augustus, en nu zijn we ruim twee weken bezig: wanden zijn gereed, sporen zitten op het dak.
Onze technici bedachten dat ze een zware balk in de nok nodig hadden, echt zwaar. Ruim driehonderd kilo. Dat til je niet even op de plaats, dus er moest weer een kraan aan te pas komen…
Huizen bouwen is leuk, maar modder is niet leuk. En als wij bouwen, ligt er altijd modder.
Wat echt niet leuk is, dat is bouwen in de regen. Dan gaan we het liefst even binnen zitten. Maar ja, dan wil je koffie. Moet je toch weer naar buiten, door de modder, om in de regen water te halen.
Gelukkig schijnt straks de zon weer.
Soms lijkt het alsof we uitsluitend larix aan de buitenzijde van onze huizen toepassen. Maar dat is een misverstand. We gebruiken veel larix, maar sommige klanten zien liever een andere afwerking. Alternatief passen we soms geschilderde grenen toe, of een enkele keer stucco.
In het geval van stucco werken we de buitenkant eerst af met Knauf Aquapanel of Steico Protect. Daaroverheen komt later de stucco-laag. Deze fotos laten een huis zien dat we in juli 2020 opleverden, met enkel de Knauf Aquapanel.
Het bouwen van een huis is een project van jaren. Grond kopen, ontwerp maken, vergunning aanvragen, wachten, aanpassen, nog meer wachten, nog meer aanpassen, en dan eindelijk: bouwen! En al die tijd ben je mentaal bezig met je huis, maar fysiek kun je eigenlijk niks doen. Alleen wachten.
Maar sommige klanten die kunnen niet wachten, en die beginnen maar vast met de tuin. Gazonnetje aanleggen, boompjes planten, haagje zetten.
In Brabant bouwden we een houtskelet-woning. Niet alle klanten vinden logs aan de binnenkant mooi, en dan is houtskelet een prima oplossing want je kunt het binnen en buiten afwerken naar smaak. Deze klant koos voor larix aan de buitenzijde, op advies van zijn architect verticaal en in combinatie met een Ruukki stalen dak, en de binnenzijde wordt gestuct.
Wij zijn voorlopig klaar, de klant installeert nu met andere aannemers de technische installaties (water, electra, verwarming), daarna komen wij terug om de binnenwanden verder af te werken en de tijdelijke trap te vervangen door de definitieve trap.
Soms hebben we geluk. Gisteren begonnen we met de bouw van een loghuis vlakbij Rotterdam. Stap één: vrachtwagen uitladen. De toekomstige bewoners hadden een kraantje voor ons geregeld. Nou ja, kraantje: in plaats van de gebruikelijke twee-tons kraan of een kleine Manitou stond er plotseling een 40-tons kraan op de dijk. Of 90-ton, dat weten we eigenlijk niet precies, maar met een paar hijsjes was de vrachtwagen leeg. Dat schiet lekker op.
